Professioni perpetue

Sabato 20 settembre, a Scutari (Albania), Sebastien Anasamba Levilo, Gleodar Marku e David Broon hanno emesso la loro Professione perpetua come Salesiani di Don Bosco. La Celebrazione, tenutasi nella Chiesa “Don Bosko”, è stata presieduta da don Juan Carlos Pérez Godoy, Consigliere per la Regione Mediterranea, e concelebrata da don Gianpaolo Roma, Superiore dell’Ispettoria Salesiana Meridionale, insieme al Delegato della Delegazione ispettoriale AKM (Albania-Kosovo-Montenegro), don Gino Martucci.
Sébastien (31 anni), missionario della Repubblica Democratica del Congo, è giunto in Albania con la 153ª Spedizione Missionaria Salesiana e proseguirà la formazione teologica a Messina. Gleodar (29 anni), originario di Tirana, frequenta il terzo anno di Teologia a Roma, dopo aver maturato la sua vocazione nel cammino di animazione presso la Casa salesiana albanese. David (29 anni), proveniente dall’India meridionale e inviato con la 154ª Spedizione Missionaria Salesiana, vivrà a Scutari l’ultimo anno di tirocinio.

Di seguito riportiamo le parole di Gleodar, testimonianza autentica delle emozioni vissute sabato e della consapevolezza della vocazione che, insieme ai suoi confratelli, si appresta a vivere con gioia e responsabilità:

"Ci sono momenti nella vita che non si dimenticano, perché hanno il sapore dell’eternità. Con la nostra Professione Perpetua, il 20 settembre, nella chiesa “Don Bosko” a Scutari, abbiamo pronunciato il “sì” per sempre al Signore come salesiani. Non è stato solo un rito, ma un incontro profondo con Dio, con i giovani, con la nostra famiglia salesiana.
Eravamo diversi per lingua, cultura e provenienza: Gleodar dallAlbania, Sebastien dal Congo e David dall’India, ma uniti da una stessa missione e dallo stesso carisma salesiano. La nostra frase biblica che abbiamo scelto per accompagnarci in questo cammino viene da Giovanni: “E noi abbiamo conosciuto e creduto l’amore che Dio ha in noi” (1Gv 4,16). È questo amore che ci ha spinti ad accettare per sempre, con la consapevolezza che il cammino non è facile, ma è vero, e riempie il cuore di gioia.
La Santa Messa è stata un momento immenso: vedere tante persone venute da ogni parte. Confratelli dall’Albania, dal Kosovo, dal Montenegro e dall’Italia. Amici, giovani, famiglie vicine e lontane, ci ha fatto sentire circondati da un affetto che non si può descrivere a parole.
Il momento più emozionante per tutti e tre è stato ricevere la croce della Professione Perpetua dalle mani di Don Juan Carlos Perez Godoy, Consigliere generale per la Regione Mediterranea, che rappresentava il Rettor Maggiore e tutta la Congregazione salesiana. Stringere quella croce, con il volto di Cristo Buon Pastore scolpito sopra, è stato come toccare con mano la vocazione che ci ha scelti: una vita donata per i giovani, una vita che appartiene totalmente al Signore.
Ci portiamo dentro lacrime, sorrisi, abbracci, voci, canti… ma soprattutto la certezza che non siamo soli. Dio è fedele, e attraverso la nostra debolezza vuole continuare a seminare speranza tra i giovani.
Quella giornata resterà per sempre impressa nei nostri cuori. Non solo perché abbiamo detto “per sempre”, ma perché abbiamo visto con i nostri occhi che l’amore di Dio è reale, è vivo, e continua a scrivere storie nuove attraverso di noi.

(Geodar Marku)

(Versione albanese della testimonianza)
Ka momente në jetë që nuk harrohen kurrë, sepse kanë shijen e amshimit. Kushtet tona të ishte një nga këto momente. Aty kemi shqiptuar po-në tonë përgjithmonë ndaj Zotit si salezianë. Nuk ishte vetëm një rit, por një takim i thellë me Zotin, me të rinjtë, me familjen tonë saleziane.
Ishim të ndryshëm në gjuhë, kulturë dhe prejardhje: Gleodari nga Shqipëria, Sebastieni nga Kongo dhe Davidi nga India, por të bashkuar nga e njëjta mision dhe e njëjta karizëm saleziane. Fraza biblike që kemi zgjedhur për të na shoqëruar në këtë udhë rrjedh nga Shën Gjoni: “Dhe ne kemi njohur dhe kemi besuar dashurinë që Zoti ka për ne” (1Gjn 4,16). Është kjo dashuri që na ka shtyrë të themi po përgjithmonë, me vetëdijen se rruga nuk është e lehtë, por është e vërtetë dhe mbush zemrën me gëzim.
Mesha e Shenjtë ishte një moment i madh: të shihje kaq shumë njerëz që kishin ardhur nga vende të ndryshme. Bashkëvëllezër nga Shqipëria, Kosova, Mali i Zi dhe Italia. Miq, të rinj, familje të afërta e të largëta, na bënë të ndiheshim të rrethuar nga një dashuri që nuk përshkruhet me fjalë.
Momenti më emocionues për të tre ishte marrja e kryqit të Kushteve të Përjetshme nga duart e Don Juan Carlos Perez Godoy, i cili përfaqësonte Rektorin Madhorin dhe të gjithë Kongregatën Saleziane. Të shtrëngoje atë kryq, me fytyrën e Krishtit Bariut të Mirë të gdhendur mbi të, ishte si të prekësh me dorë thirrjen që na ka zgjedhur: një jetë e dhuruar për të rinjtë, një jetë që i përket tërësisht Zotit.
Brenda nesh mbeten lot, buzëqeshje, përqafime, zëra, këngë… por mbi të gjitha siguria se nuk jemi vetëm. Zoti është besnik, dhe nëpërmjet dobësisë sonë dëshiron të vazhdojë të mbjellë shpresë tek të rinjtë.
Ajo ditë do të mbetet përjetë e gdhendur në zemrat tona. Jo vetëm sepse kemi thënë “përgjithmonë”, por sepse kemi parë me sytë tanë që dashuria e Zotit është reale, është e gjallë dhe vazhdon të shkruajë histori të reja përmes nesh.

(Geodar Marku)